مقدمه
آزمونهای معرفیشده در این مقاله از جمله آزمونهایی هستند که پزشکان و درمانگران برای تشخیص افتراقی ناراحتیهای کمر از آنها استفاده میکنند.شما و یار کمکیتان میتوانید،از آنها برای تشخیص وجود سفتی عضلانی که میتواند شما را در معرض خطر ناراحتیهای کمر قرار دهد،استفاده کنید.در صورتی که هر یک از آزمونها در کمر،مفصلهای ران یا پاها ایجاد درد،کرخی و سوزش کنند،آن را متوقف کنید.
تجربه یا شناخت هر کدام از این حسها میتواند شاخصی برای وجود ناراحتی کمر باشد که به تشخیص پزشک احتیاج دارد.یار کمکی شما باید در اعمال نیرو،احتیاط زیادی به خرج دهد.ازاینرو صبور باشید و به بازخورد یار کمکیتان توجه کنید.
چسباندن کمر1به دیوار:در حالت ایستاده کمر را به دیوار بچسبانید.سر، پاشنهها،شانهها و ساق پاها باید با دیوار تماس داشته باشند.همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است،سعی کنید گردن و گودی کمر را با فشار دادن کفلها به دیوار صاف کنید.یار کمکی باید بتواند یک دست خود را بین فضای بین دیوار و قسمت گودی کمر شما قرار دهد.
اگر این فضا بیشتر از ضخامت دست او باشد،احتمالا لوردوز2یا کوتاهشدگی عضالت کمر و خمکنندههای مفصل ران دارید.
بالا آوردن پا3به حالت صاف:به پشت دراز بکشید.دستها را پشت گردن قرار دهید.یار کمکی در سمت چپ قرار گیرد و با قرار دادن دست راستش روی زانو،پای راست شما و با دست چپش،مچ پای چپ شما را بگیرد.پای چپ را تا نزدیک به زاویه قائمه بالا بیاورد.در این وضعیت همانند شکل 2،کمر باید با زمین تماس داشته باشد.پای راست باید در طول آزمون صاف و روی زمین باشد.
اگر پای چپ در قسمت زانو خم شود،نشان میدهد که عضلات پشت ران(همسترینگ)کوتاه هستند.اگر کمرتان قوس بردارد و یا پای راست روی زمین،صاف نباشد،نشان میدهد که عضلات کمری یا عضلات خمکنندهء مفصل ران(و یا هر دو) کوتاهند.این آزمون را برای سمت دیگر نیز اجرا کنید.