این قسمت مخصوص افرادی است که قصد دارند تکواندو را شروع کنند و یا تازه شروع کرده اند.

ابتدا بهتر است که ورزش تکواندو را معرفی کنم این ورزش در حدود 1400 سال پیش در کشور کره ایجاد و به تکامل رسید، معنی لغت تکواندو "هنر شکستن و خرد کردن اجسام به وسیله دست و پا" است. تکواندو جزء ورزش های رزمی شناخته شده است و امروزه در جهان طرفداران بیشماری دارد، اگر تازه شروع کرده اید ورود تان را خوش آمد می گویم و اینکه واقعاً ورزش عالی را انتخاب کرده اید.

<** ادامه مطلب... **>

از معرفی این ورزش که بگذریم نوبت به لباس تکواندو می رسد که لباسی سفید رنگ است که یقه 7 شکل دارد، برای پوشیدن لباس بهتر است زیر لباس، لباس دیگری پوشیده نشود، تا مانع از تبخیر عرق روی پوست که برای تعادل گرمایی ایجاد شده نشود. بعد از پوشیدن لباس نوبت به کمربند می رسد که نحوه بستن آن را در قسمت نکته ها ذکر شده است.

برای ورود به تشک تمرین یا همان دوجانگ (معنی کره ای محل تمرین) حتما می بایست از استاد اجازه گرفت یعنی کنار تشک ایستاد و دست را بالا گرفت وقتی استاد متوجه حضور شما شد اگر به شما اجازه ورود داد پا ها را به هم می چسبانیم در حالی که دست ها به کنار ران چسبیده است مقداری خم می شویم (حالت چاریوت و سپس گینه) و وارد کلاس می شویم، همچنین وقتی خواستیم از کلاس خارج شویم با روشی که توضیح داده شد احترام می گذاریم و از کلاس خارج می شویم.

چند حرکت ساده:

حالت آماده باش (چونبی):

در همان حالت خبر دار که ایستاده ایم وقتی فرمان چونبی شنیده شد، آرام دست ها را به سمت بالا می آوریم وقتی دست ها به جناق سینه نزدیک شد در حالیکه آرام انگشت ها را مشت می کنیم پا ها را به اندازه یک کف پا از هم دور می کنیم و همزمان دست ها را پایین آورده تا جاییکه دسته ها به اندازه  ی یک مشت از کمربند پایین تر قرار گیرند و از یکدیگر به اندازه یک مشت فاصله داشته باشند.

ضربه مشت (جوموک):

مشت یعنی همان ضربه با دست در صورتی که انگشتان به صورتی که توضیح داده خواهد شد گره شوند.

چهار انگشت دست را جمع کرده به گونه ای که از نمای بغل تشکیل یک مربع دهد سپس انگشت شصت را جمع کرده و در کنار این چهار انگشت می خوابانیم.

مطابق شکل:

 دفاع پایین (اَره ماکی):

فرض کنید می خواهیم از قسمت ران پای سمت راست با ساعد دستمان دفاع کنیم، ابتدا هر دو دست را مشت کرده و سپس دست چپ را بالا می آوریم آنگاه ساعد دست راست را بر روی بازوی دست چپ می گذاریم، اکنون در حالی که دست چپ را به سمت عقب کشیده دست راست را بر روی آن غلتانده و به کمی شک بر روی پای راست با فاصله کمی می گذاریم در این حالت دست چپ باید به صورت مشت (پشت دست به سمت پایین) کنار کمربند باشد.

دفاع وسط (مومتنگ آن ماکی):

این بار تصور کنید که می خواهید از پایین قفسه سینه خود (که جای بسیار حساسی از لحاظ ضربه پذیری در بدن است) با ساعد دست خود محافظت کنید، برای دفاع وسط از سمت چپ ابتدا دست چپ را در حالیکه انگشتان دست مشت است کنار بدن در سمت چپ می بریم در این حال زاویه آرنج (ساعد نسبت به بازو) در حدود 50 درجه است، همزمان با حرکت دست چپ دست راست را نیز به سمت چپ می بریم به گونه ای که مچ دست راست نزدیک شانه دست چپ قرار گیرد سپس با قدرت دست چپ را جلوی سینه آورده به گونه ای که ساعد دست چپ مقدار کمی از پایین قفسه سینه عبور کند و مشت دست از زیر چانه بالاتر نیاید (مچ تقریباً هم سطح گردن باشد) توجه کنید که همزمان با حرکت دست چپ، دست راست نیز باید بصورت مشت شده کنار کمربند و سمت راست بدن قرار گیرد.

دفاع بالا (الگول ماکی):

دفاع بالا نیز مانند دو دفاع دیگر که قبلاً توضیح داده شد با ساعد دست انجام میشود البته با قسمت نرم ساعد دست، برای انجام این دفاع از سمت چپ (با دست چپ) می بایست در حالیکه هر دو دست به صورت مچ است دست چپ را با کمی چرخش کمر به سمت راست نزدیک کمربند برد در این حال مچ دست راست را بر روی مچ دست چپ گذارد حال با سرعت دست چپ را به سمت بالا کشید و همزمان دست راست را کنار کمربند و در سمت راست برد، در این حال ساعد دست چپ بالا و جلوی سر شماست و پشت مچ دست به سمت عقب است، توجه کنید که ساعد دست به اندازه یک مشت از جلوی صورت شما جلو تر باشد.

پا (بال):

در مبارزات تکواندو برخورد قسمت مچ پا به پایین (که ترجمه آن به زبان کره ای بال است) با قسمت کمربند به بالا (به جز دست ها و شانه ها) موجب اخذ امتیاز می شود، از همین رو در تکواندو تکنیک های پا از اهمیت بالایی بر خوردار هستند که من در اینجا به چند تکنیک ساده، که برای گرفتن کمربند زرد، باید فراگیری شود می پردازم:

 تکنیک آپ دولیو چاگی:

این تکنیک به گفته خیلی ها پر کاربرد ترین و در عین حال شاید ساده ترین تکنیک هم است (من که این طوری فکر نمی کنم) به هر حال برای اجرای این تکنیک در حالیکه گارد دست خود را حفظ می کنیم پا را به اندازه کمرمان بالا می آوریم و به صورت شلاقی (سریع و بدون مکث) ضربه می زنیم و دوباره جمع کرده و پایین می آوریم، این تکنیک بر روی هوگو (پوشش محافظ استخوان های سینه) اجرا می شود پس دقت داشته باشیم که از حد کمر پایین تر اجرا نکنیم، مگر به قصد یاد گیری باشد.

تکنیک آپ چاگی:

آپ چاگی به ضربه ای گفته می شود که با سینه پا و به سمت جلو زده شود، این تکنیک شاید در مبارزات کاربرد شایانی توجهی نداشته باشد ولی ضربه زیبا در عین سادگی نیاز به کشیده بودن عضلات پشت پا دارد،نکته قابل توجه در اجرای این تکنیک عدم شلاقی بودن آن است یعنی این ضربه بعد از رها شدن باید برای لحظه ای قفل شود، اجرای کامل آن به این شکل است:

در حالیکه گارد بسته خود را حفظ کرده ایم و پا از زانو شکسته است پا را بالا آورده و از زانو میشکنیم و سپس با قدرت با سینه پا ضربه زده و برای یک لحظه کوتاه در همان حالت باقی میمانیم ،سپس دوباره پا را از زانو جمع کرده و سر جای قبل می گذازیم.

تکنیک دولیو چاگی:

ضربه دولیو چاگی تکنیکی است که به قسمت بالای بدن (سر) اصابت می کند اجرای این تکنیک به این صورت است:

فرض کنید می خواهیم با پای راست این تکنیک را انجام دهیم در این حالت مقداری (در حد یک سانتیمتر) بر روی پنجه پای چپ بلند می شویم سپس پای چپ را 180 درجه می چرخانیم در این حالت پنجه پای چپ به سمت عقب و پاشنه آن به سمت جلو است حال پای راست را بالا آورده و از زانو به سمت سر حریف پرتاب می کنیم و با سینه پا ضربه را به صورت شلاقی به سر حریف می زنیم و سریع پا را از زانو جمع کرده و سر جای قبل می گذاریم.

تکنیک یوپ چاگی:

این تکنیک مانند دولیو چاگی اجرا می شود ولی با چندین تفاوت، اول اینکه این ضربه شلاقی نیست و مانند آپ چاگی نیاز به یک مکث کوتاه دارد، این ضربه بر خلف دلیو چاگی که با سینه پا اجرا میشد با تیغه خارجی پا (همانطور که در شکل بال مشاهده نمودید) انجام میشود این ضربه تنها به سر نمی خورد بلکه به هر کجای بدن از کمربند به بالا.

نشست (سوگی):

چاریوت سوگی:    پاها هم از جلو و هم از عقب کاملاً جفت و چسبیده به هم می باشد و وزن بدن بطور مساوی روی هر دو پا تقسیم می شود، دستها نیز بر کنار ران پا در حالیکه انگشتان به هم چسبیده و شصت دست به صورت جمع شده کنار انگشتان واقع میشود.

آپسوگی:   پا ها به اندازه یک پا (طول یک کف پا) باز وزن بدن 70% پای جلو و 30% پای عقب می باشد.

آپکوبی سوگی:   پا ها به اندازه دو برابر طول کف پا از جلو و پا عقب باز و تقسیم وزن بدن در حدود 70% پای جلو و 30% پای عقب می باشد.

چوچوم سوگی:    پا ها به اندازه دو طول کف پا از طرفین باز و وزن بدن بطور مساوی تقسیم می شود.