یکی از مهمترین توصیه های همیشگی به زن و شوهرهایی که در آستانه فرزنددار شدن هستند، این است که با صحبت کردن با یکدیگر، از قبل و پیش از بچه دار شدن در اصول تربیتی با هم توافق پیدا کنند یا پس از بچه دار شدن و در مواردی که نظری واحد و یکسان در مورد موضوعی ندارند،این تبادل نظر و مخالفت با عقیده یکدیگر در حضور فرزندان انجام نشود
در صورتی که مادر و پدر در مورد اتفاقات پیش آمده نظر یکسانی نداشته باشند، ممکن است یکی از آنها با خواسته کودک موافق بوده و دیگری مخالفت کند؛ در چنین شرایطی طبیعتا کودک به طرفی جذب میشود که در موارد بیشتری جانب او را گرفته و به خواسته های او پاسخ مثبت داده و حمایتش میکند و رفته رفته بیشتر به او وابسته میشود. ممکن است تصور شود این اتفاق در بزرگسالی کودک تاثیر نخواهد گذاشت و وابستگی کودک به یکی از والدین به مرور زمان برطرف خواهد شد، اما این تصور نادرست است و به همین منوال ادامه خواهد داشت و چه بسا پررنگتر شود و والدین به طور ناخواسته کاری کنند که کودک به یکی از طرفین وابستگی شدید پیدا کند و به این ترتیب به فرزند و همچنین خانواده آسیب وارد شود.