بسیاری از هموطنان عزیزمان و حتی رزمی کاران ما یا به دلیل مشغله کاری و یا در فصل کنونی به خاطر فصل تابستان و گرمای روز ترجیح می دهند برای دویدن و یا تمرین ،شب ها در پارک به فعالیت و ادامه برنامه ورزشی خود بپردازند که اکثرا برای حفظ تناسب اندام و ثابت نگه داشتن وزن مناسب بدنشان این کار را انجام می دهند ساعات اما توصیه بانک اطلاعات ورزشهای رزمی به این عزیزان این است که فضای پارک را در شب را برای ورزش انتخاب نکنید زیرا در این ساعات اکسیژن جذب شده توسط درختان در روز به صورت دی اکسید کربن از برگ درختان به محیط خارج انتشار می یابد .
همانگونه که گفته شد بسیاری از افراد به ویژه در فصل گرما و تابستان ساعات اولیه شب را برای ورزش در پارک ها انتخاب می کنند که این گزینه به دلیل انتشار دی اکسید کربن در ساعات شب مطلوب نیست کنند .
ورزش در ساعات پایانی شب به دلیل پدیده ی بازدم دی اکسید کربن برای ریه بسیار خطرناک و مُضر است و بنابر نظر کارشناسان در این ساعات پیاده روی در معابر عمومی شهر بهتر از پیاده روی در سطح پارک ها است .
حتی توصیه می شود افراد در ساعات شب بر نیمکت هایی که در محیط های پُر درخت پارک ها قرار دارند ننشینند زیرا خطر بروز خفگی به دلیل انتشار دی اکسید کربن زیاد از برگ درختان، وجود دارد.
انسان و بیشتر موجودات زنده، اکسیژن هوا را جذب کرده و صرف سوخت و سازهای داخلی می کنند و در عوض دی اکسید کربن به هوا بر می گرداند. این فرایند تولید دی اکسید کربن، تنفس نام دارد.
تنفس در زندگی انسان و موجودات دیگری که مصرف کننده اکسیژن هستند، نقشی اساسی ایفا می کند به گونه ای که اگر برای چند لحظه مانع تنفس شویم، موجود زنده از هستی ساقط می شود.
ورزش در ساعات پایانی شب به دلیل پدیده ی بازدم دی اکسید کربن برای ریه بسیار خطرناک و مُضر است و بنابر نظر کارشناسان در این ساعات پیاده روی در معابر عمومی شهر بهتر از پیاده روی در سطح پارک ها است.
تنفس فرایندی است در جهت گردش عقربه های ساعت. در جنگل، می توان تغییرات مشخص غلظت دی اکسید کربن را اندازه گیری کرد. توزیع متوسط دی اکسید کربن در جو، در حدود 320 قسمت در میلیون است. با طلوع خورشید، عمل فتوسنتز آغاز می شود و دی اکسید کربن موجود را درختان مصرف و به ترکیبات آلی تبدیل می کنند و مقدار آن شدیدا کاهش می یابد. در اواسط روز، شدت تنفس بالا می رود و مصرف دی اکسید کربن کاهش می یابد و به 10 تا 15 قسمت در میلیون(کمتر از متوسط روزانه اندازه گیری شده در ناحیه تاج درخت) می رسد. با غروب خورشید، عمل فتوسنتز هم متوقف می شود اما تنفس ادامه می یابد و مقدار دی اکسید کربن در نزدیکی سطح زمین ممکن است به 400 قسمت در میلیون هم برسد.
فعالیت طبیعی شش ها بدین طریق است که اکسیژن دریافتی از هوای سالم را از طریق دم جذب کرده و پس از آن دی اکسید کربن را به صورت بازدم از بدن خارج می کنند، بنابراین هنگامی که افراد، شب و در محیطی پُر درخت ورزش می کنند نه تنها بر اثر این فعالیت اکسیژن بیشتری وارد بدن آن ها نمی شود که باعث وارد شدن دی اکسید کربن به ریه ها و دم و بازدم مکرر دی اکسید کربن و کاهش میزان اکسیژن مورد نیاز برای بدن می شود.
بنابراین بهترین گزینه آن است که افراد ساعات شب را به پیاده روی و نه ورزش سنگین در محیط های پُر درخت اختصاص دهند زیرا در نتیجه ورزش سنگین میزان دم و بازدم در هر دقیقه بسیار بالا می رود و افرادی که در ساعات شب در پارک ها می دوند در خطر جذب دی اکسید کربن بیشتر قرار می گیرند و این مسئله در دراز‌مدت عوارضی را در ریه ی آن ها پدید می آورد
بسیاری از هموطنان عزیزمان و حتی رزمی کاران ما یا به دلیل مشغله کاری و یا در فصل کنونی به خاطر فصل تابستان و گرمای روز ترجیح می دهند برای دویدن و یا تمرین ،شب ها در پارک به فعالیت و ادامه برنامه ورزشی خود بپردازند که اکثرا برای حفظ تناسب اندام و ثابت نگه داشتن وزن مناسب بدنشان این کار را انجام می دهند ساعات اما توصیه بانک اطلاعات ورزشهای رزمی به این عزیزان این است که فضای پارک را در شب را برای ورزش انتخاب نکنید زیرا در این ساعات اکسیژن جذب شده توسط درختان در روز به صورت دی اکسید کربن از برگ درختان به محیط خارج انتشار می یابد .
همانگونه که گفته شد بسیاری از افراد به ویژه در فصل گرما و تابستان ساعات اولیه شب را برای ورزش در پارک ها انتخاب می کنند که این گزینه به دلیل انتشار دی اکسید کربن در ساعات شب مطلوب نیست کنند .
ورزش در ساعات پایانی شب به دلیل پدیده ی بازدم دی اکسید کربن برای ریه بسیار خطرناک و مُضر است و بنابر نظر کارشناسان در این ساعات پیاده روی در معابر عمومی شهر بهتر از پیاده روی در سطح پارک ها است .
حتی توصیه می شود افراد در ساعات شب بر نیمکت هایی که در محیط های پُر درخت پارک ها قرار دارند ننشینند زیرا خطر بروز خفگی به دلیل انتشار دی اکسید کربن زیاد از برگ درختان، وجود دارد.
انسان و بیشتر موجودات زنده، اکسیژن هوا را جذب کرده و صرف سوخت و سازهای داخلی می کنند و در عوض دی اکسید کربن به هوا بر می گرداند. این فرایند تولید دی اکسید کربن، تنفس نام دارد.
تنفس در زندگی انسان و موجودات دیگری که مصرف کننده اکسیژن هستند، نقشی اساسی ایفا می کند به گونه ای که اگر برای چند لحظه مانع تنفس شویم، موجود زنده از هستی ساقط می شود.
ورزش در ساعات پایانی شب به دلیل پدیده ی بازدم دی اکسید کربن برای ریه بسیار خطرناک و مُضر است و بنابر نظر کارشناسان در این ساعات پیاده روی در معابر عمومی شهر بهتر از پیاده روی در سطح پارک ها است.
تنفس فرایندی است در جهت گردش عقربه های ساعت. در جنگل، می توان تغییرات مشخص غلظت دی اکسید کربن را اندازه گیری کرد. توزیع متوسط دی اکسید کربن در جو، در حدود 320 قسمت در میلیون است. با طلوع خورشید، عمل فتوسنتز آغاز می شود و دی اکسید کربن موجود را درختان مصرف و به ترکیبات آلی تبدیل می کنند و مقدار آن شدیدا کاهش می یابد. در اواسط روز، شدت تنفس بالا می رود و مصرف دی اکسید کربن کاهش می یابد و به 10 تا 15 قسمت در میلیون(کمتر از متوسط روزانه اندازه گیری شده در ناحیه تاج درخت) می رسد. با غروب خورشید، عمل فتوسنتز هم متوقف می شود اما تنفس ادامه می یابد و مقدار دی اکسید کربن در نزدیکی سطح زمین ممکن است به 400 قسمت در میلیون هم برسد.
فعالیت طبیعی شش ها بدین طریق است که اکسیژن دریافتی از هوای سالم را از طریق دم جذب کرده و پس از آن دی اکسید کربن را به صورت بازدم از بدن خارج می کنند، بنابراین هنگامی که افراد، شب و در محیطی پُر درخت ورزش می کنند نه تنها بر اثر این فعالیت اکسیژن بیشتری وارد بدن آن ها نمی شود که باعث وارد شدن دی اکسید کربن به ریه ها و دم و بازدم مکرر دی اکسید کربن و کاهش میزان اکسیژن مورد نیاز برای بدن می شود.
بنابراین بهترین گزینه آن است که افراد ساعات شب را به پیاده روی و نه ورزش سنگین در محیط های پُر درخت اختصاص دهند زیرا در نتیجه ورزش سنگین میزان دم و بازدم در هر دقیقه بسیار بالا می رود و افرادی که در ساعات شب در پارک ها می دوند در خطر جذب دی اکسید کربن بیشتر قرار می گیرند و این مسئله در دراز‌مدت عوارضی را در ریه ی آن ها پدید می آورد
چه ورزشی برای زانو درد خوب است
برای بسیاری از کسانی که زانو درد دارند ورزش توصیه میشود اما چه ورزش‌هایی برای زانوهای خراب مفید است . ورزش هایی که برای شما مفید هستند: ورزش هایی که برای شما مضر هستند: ورزش اختصاصی
شنا کردن اولین گزینه پزشکان است.شنا به جز شنای کرال پشت،برای زانوها بسیار مفید است. علاوه بر شنا می‌‌توان در قسمت کم عمق استخر قرار گرفته و به مدت 15 دقیقه در مسیر عرض استخر راه رفت.این کار موجب میشود بدون وارد آمدن فشار بر مفصل زانوی مبتلا به آرتروز، عضلات اطراف زانو تقویت شود تا وزن اندام‌های فوقانی به زانو وارد نیاید.البته امکان این ورزش همیشه مهیا نیست.دومین گزینه پیاده‌روی است.پیاده‌روی فشار زیادی بر زانوها وارد نمی‌کند. پیاده‌روی سریع،اگر قبلا آسیبی در زانوهایتان نداشته‌اید،مشکلی ندارد.اما به زانوهای معیوب آسیب می‌رساند.دوچرخه‌سواری نیز بر روی زانوها فشار زیادی وارد نمی‌کند.به‌طور کلی هرگونه فعالیتی که فشار کمی بر زانوها وارد کند و یا فعالیت‌هایی که در آنها شما مجبور نیستید به‌سرعت تغییر جهت بدهید،برای زانوها مشکل‌ساز نیستند.
هر ورزشی که مستلزم خم‌کردن شدید زانوها باشد میتواند به زانو صدمه بزند.اگر خم کردن به‌همراه بلندکردن وزنه باشند،فشار مضاعفی به زانوها وارد میکند و میتواند به زانو آسیب برساند.با این تعریف فعالیت‌های ورزشی که در آنها خم می‌شوید یا می‌پرید،مثل بسکتبال و فوتبال برای زانوها مضرند.ورزش‌هایی که در آن حرکت‌های خم‌شدن زانوها و فرودآمدن روی پاها به دفعات زیاد انجام میشود نیز برای زانوها مضر هستند،تنیس،بدمینتون و فوتبال از این دسته ورزش‌ها محسوب می‌شوند.طناب‌زدن جزء موارد استثنایی است که به رغم پریدن آسیبی به زانو وارد نمی‌کند.ورزش‌هایی که در آنها فرد می‌پرد،فرود می‌آید یا در حال دویدن به‌طور ناگهانی تغییر مسیر میدهد،فشار خیلی زیادی روی زانوها وارد میکند که ممکن است منجر به آسیب به رباط‌های زانو و به‌خصوص رباط صلیبی قدامی شوند.حتی مقادیر کم این فعالیت‌های ورزشی نیز میتوانند باعث آسیب به غضروف یا منیسک‌های زانو که از غضروف آن محافظت می‌کنند، بشود.توجه داشته باشید ورزشکاران حرفه‌ای با گذراندن دوران بدن سازی و تقویت عضلات پا احتمال آسیب دیدگی را کاهش می‌دهند ضمن اینکه قبل از شروع ورزش نیز بدن خود را بطور اصولی و مناسب گرم می‌کنند، برای همین است که میزان آسیب در آنها کمتر است، ورزشکاران آماتوریست که مثلا فوتبال بازی می‌کنند.
با چند ورزش می‌‌توان عضلات زانو را به طور اختصاصی تقویت کرد.یکی از این ورزش‌ها،این است که روی زمین بنشینند و پای خود را دراز کنند و به حالتی قرار گیرند که به مفصل‌‌شان فشاری وارد نیاید سپس به حالت در جا عضله جلوی ران خود را منقبض کنند و تا 10 شماره به همین حالت نگه دارند.می‌‌توان برای مثال،صبح سه بار،ظهر سه بار و شب هم سه بار این کار را انجام دهید. البته در روزهای ابتدایی بهتر است زیاد به اندام‌های‌شان فشار وارد نیاورید و به تدریج و به صورت هفته‌ای یک بار،شدت یا مدت تمرین را به مقدار 10 تا 20 درصد افزایش دهید.این نوع ورزش برای عضله چهار سر ران یا جلوی ران است.برای پشت ران هم می‌‌توان عضله پشت ران را منقبض کرد و به طور مشابه با تعداد و مدت گفته شده عمل کرد.
بهترین زمان برای ورزش
بهترین زمان برای انجام فعالیت های ورزشی عصر می باشد و بد ترین زمان انجام آنها صبح است .بعضی از افراد صبح زود از خواب برخاسته و شروع به ورزش می کنند در صورتی که در این وقت از روز قند خون و همچنین دیگر فاکتور های انرژی زای بدن در حداقل خود قرار دارند و ورزش می تواند آسیب های جدی به بدن وارد کند . در صورتی که پیاده روی و نرمش صبحگاهی می تواند باعث شادابی و نشاط در طول روز گردد .
نرمش
نرمش عبارت از حرکات کششی ونرمشی است که در همه جا و همه وقت می توان آن را انجام داد . اگر جنبه های مدیتیشن و تمرکز را از یوگا برداریم ،حرکات یوگا را می توان نرمش نامید . نرمش بدون بالا بردن زیاد ضربان قلب عضلات بدن را کشش داده و به شادابی بدن می انجامد . با به گردش درآوردن جریان خون در تمام قسمت های بدن خصوصا"در آغاز روز نشاط را به ارمغان می آورد . و مشکلی هم با پایین بودن قند خون ندارد .
استاندارد یک طناب :
1- با یک پا در مرکز طناب بایستید .
2- دستها را به سمت بالا در امتداد دو طرف بدن خود بکشید ، بطوری که نوک دسته های طناب بالاتر از شانه شما کشیده نشوند .
توجه داشته باشید که اگر طناب هنگام عبور بیش از حد با سطح زمین برخور کند ، این به این معنی است که طناب بیش از حد بلند است .
مرحله پیش آمادگی
500 پرش در هر جلسه ، 4 تا 5 بار در هفته ، بمدت 1 تا 2 هفته .
در حالی که جابجایی بین گام جهش و پای جایگزین در حد اقل 160 دور در دقیقه انجام می گیرد ، یک ست 500 تایی (بدون پیچ خوردگی یا برخورد طناب ) را تمرین کنید . این مرحله بتدریج سیستم قلبی عروقی و گروه های عظلانی چند مفصلی مورد نیاز برای اجرای حرکات طناب زدن را آماده می کند . آن همچنین ورزشکاران را برای نیاز های سیستم انرژی ، سطح شدت و سطح مهارت لازم برای مرحله آماده سازی ، آماده می کند .
مرحله متوسط
5 دقیقه در هر جلسه ، 4 تا 5 بار در هفته ، به مدت 2 تا 3 هفته .
ورزشکاران برای رعایت استانداردهای اجرایی در طول مرحله متوسط باید به موارد زیر توجه کنند .
500 پرش را در یک ست برای 5 دقیقه پرش مداوم با آهنگ 160 تا 180 دور در دقیقه انجام دهید ، در حالی که بین گام جهش و پای جایگزین جابجایی صورت می گیرد .
اگر چه ممکن است برای بعضی ورزش کاران ، رسیدن به این استاندارد بالای 3 هفته طول بکشد ، اکان این وجود دارد که ورزشکاران کاملا آماده و کوشا کمتر از 2 هفته به این استاندارد دست پیدا کنند .
مرحله آماده سازی
هر جلسه 10 دقیقه ، 4 تا 5 بار در هفته به مدت 1 تا 2 هفته .
تا پایان مرحله آماده سازی ، ورزش کاران باید بتوانند به مدت 10 دقیقه با شدت 180 دور در هر دقیقه و بدون برخورد یا پیچ خوردگی طناب ، طناب بزنند.
گرم کردن با کمک طناب زدن
یک راه کاهش خطر آسیب دیدگی در همه ورزش ها گرم کردن بطور مناسب قبل از تمرین و رقابت است . طناب زدن همه گروه های عضلانی را در بر می گیرد ، و می تواند بسرعت ضربان قلب را به بالا ببرد در حالی که گردش خون را بالا می برد.
1- ابتدا یک تا دو دقیقه کشش سبک انجام دهید .
2- بعدا از آن با 5 دقیقه طناب زدن با شدت کم (140 دور در دقیقه)
3-در آخر همه گروه های عضلانی اصلی ، بویژه عضلات ساق پاها را برای 10 تا 20 دقیقه خوب کشش دهید . به خاطر داشته باشید هر کشش را برای حداقل 20 ثانیه نگه دارید .
استراحت فعال با طناب زدن
قابلیت و کارایی طناب زدن در هر زمان و مکانی ، آن را برای حفظ گرما و انعطاف پذیری عظلات بین ست های وزنه زدن ، در حین استراحت های تمرینات ورزشی یا هنگام انتظاربیرون زمین در رقابتهای ورزشی موثرترین فعالیت استراحت فعال می سازد .
-- بین ست های تمرینات با وزنه ، 100 تا 160 باربرای گرم شدن عظلات بپرید .
-- درست قبل از گام نهادن به زمین از برنامه گرم کردن با طناب که در بالا ذکر شده استفاده کنید .
سرد کردن بدن با طناب زدن !!!
سرد کردن پس از تمرین ، برای به حداقل رساندن آسیب دیدگی ها تقریبا از گرم کردن مهمتر است . برای سهولت انتقال به اجرای فعالیت های ورزشی پر سرعت ، از برنامه طناب زدن ملایم برای کاهش تدریجی ضربان قلب استفاده کنید . همه گروه های عظلانی اصلی ، به ویژه عظلات پشت ساق پاها را خوب کشش دهید .
طناب زدن فصل قبل از مسابقات
بیشترین فواید طناب زدن در طول فصل قبل از مسابقات رخ میدهد . در طی فصل قبل از مسابقه ، برنامه نمرینی ورزشکاران باید ورزش آنها از لحاظ روش کار ، محتوا و شدت شبیه سازی کند به طوری که آنها برای رفع نیاز های جسمانی ورزشی آماده شوند .
تمرینات طناب زدن فصل قبل از مسابقه به ورزشکار برای انتقال ایمن و آرام به فصل مسابقه کمک میکند .
در طول فصل قبل از مسابقه ، ورزشکاران باید برای اتمام برنامه های طناب زدن مقدماتی ، متوسط وپیشرفته آماده شوند این امر به سه بار پرش در هفته نیاز دارد که موجب افزایش سطح آمادگی قلبی عروقی در حین فصل خواهد شد . استفاده از برنامه های گرم کردن را روزانه قبل از اجرای ورزش ادامه دهید .
طناب زدن در فصل مسابقات
در حین فصل مسابقات ، تکواندو کاران باید به اوج آمادگی خود رسیده باشند ورزشکاران میتوانند این کار را بعنوان یک آماده کننده با استفاده مداوم از برنامه های گرم کردن روزانه انجام دهند ، قبل از اجرای تمرینات اختصاصی مبارزه و برنامه های تمرینی 2 تا 3 بار در هفته.
بسیاری از ورزشکاران برای بهبود حیطه های ورزشی خود در فصل مسابقات ، تمرینات را فعالانه ادامه دهند و می توانند برنامه های تمرینی طناب زدن را به خوبی دنبال کنند . از سوی دیگر ، با در نظر گرفتن فرسودگی و جراحات بدن در طول مسابقات ، برای سازگاری زمان بازگشت به حالت اولیه از مسابقات ورزشی ، باید برنامه ها تغییر داده شوند .
طناب زدن از بهترین راه های سوزاندن چربی و کنترل وزن تکواندو کاران میباشد .
ورزشکاران برای کاهش وزن اضافی،میتوانند بین (120 تا 140 دور در دقیقه)
پرش کنند . ترکیب این تمرین با رژیم مناسب و استراحت ، میتواند طی یک دوره کوتاه مدت نتیجه قابل توجهی به دنبال داشته باشد .
دوستان به این امید من فواید و برنامه های طناب زدن را به شما میگم که شما با انواع طناب زدن آشنا باشید .
انواع طناب زدن شامل :
1- گام بلند 2-پرش به پهلو 3- پرش به جلو 4- پرش اسکی باز 5-پرش زنگوله ای 6-نیم چرخش 7- چرخش کامل 8-پای ضربدری 9-لک لک به جلو 10– لک لک به عقب 11-پاشنه پنجه 12-پرش به جلو 13- دست ضربدری 14- تاب کناری بازو 15 – تاب کناری برای پرش
سیستم تمرینی طناب زدن موجب پیشرفت موارد زیر میگردد :
* افزایش قدرت مچ دست ، مچ پا و زانو
*آمادگی کمر ، شانه ها و قفسه سینه
*افزایش قدرت پنجه
*بهبود وضعیت نگهداری بدن
*افزایش قدرت عضلانی پشت ساق و چهار سر ران
*بهبود پرش عمودی ،جابجایی جانبی و سرعت شروع
*افزایش تعادل بدن
*افزایش سرعت واکنش بدن
*سوزاندن چربی از طریق بکارگیری گروه های عظلانی چندگانه
*افزایش تمرکز که موجب کاهش هزینه انژی و افزایش استقامت میشود .
|
فایده نوشیدن شیر پس از ورزش محققان دانشگاه مک مستر در همیلتون ایالت اونتاریو، 56 مرد 18 تا 30 سال را طی یک دوره 12 هفته ای بررسی کردند. برای این افراد برنامه ورزشی بلند کردن وزنه، طی پنج روز در هفته ارایه شد .
فایده نوشیدن شیر پس از ورزش پژوهشگران کانادایی اعلام کردند نوشیدن دو لیوان شیر پس از ورزش، به سوزاندن بیشتر چربی و افزایش حجم ماهیچه ای کمک می کند . محققان دانشگاه مک مستر در همیلتون ایالت اونتاریو، 56 مرد 18 تا 30 سال را طی یک دوره 12 هفته ای بررسی کردند. برای این افراد برنامه ورزشی بلند کردن وزنه، طی پنج روز در هفته ارایه شد. شرکت کنندگان در این مطالعه به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول) پس از ورزش، دو لیوان شیر کم چربی مصرف کردند. گروه دوم) پس از ورزش، نوشیدنی سویا (با همان میزان پروتئین و انرژی موجود در شیر) مصرف کردند. گروه سوم) پس از ورزش، نوشیدنی کربوهیدراتی مصرف کردند. بعد از 12 هفته معلوم شد گروهی که شیر نوشیده بودند، حدود یک کیلوگرم چربی و گروهی که کربوهیدرات مصرف کرده بودند، نیم کیلوگرم چربی از دست داده بودند. این در حالی است آنهایی که نوشیدنی سویا خورده بودند، چربی از دست نداده بودند. در عین حال گروهی که شیر نوشیده بودند، در مقایسه با آنهایی که سویا مصرف کرده بودند 40 درصد یا 1135 گرم به حجم ماهیچه ای خود افزوده بودند. علاوه بر این گروهی که شیر مصرف کرده بودند، 36 درصد یا 1500 گرم حجم ماهیچه ای بیشتر نسبت به گروه مصرف کننده نوشیدنی کربوهیدرات پیدا کرده بودند. |
(شکستن اجسام سخت – دفاع شخصی – پومسه ایروبیک ) هان مادانگ که به آن تکواندو همگانی نیز می‌گویند، رویکرد متفاوتی با کیوروگی و پومسه را پی می‌گیرد و بدین لحاظ بخشی مجزا را شامل میشود. در هان مادانگ که فلسفه آن همگانی نمودن ورزش از طریق توسعه آن در کوچکترین جوامع یا خانواده‌است تلاش میشود تا سایر جذابیت‌های فنی تکواندو در قالبی خاص به مخاطبین ارائه شود. در رقابتهای هان مادانگ بر خلاف مبارزه و فرم به جای اینکه بیشتر به کسب نتیجه توجه شود، بر افزایش تعاملات فرهنگی نژادی و قومی تأکید میشود تا باعث تقویت اتحاد و دوستی میان اقشار مختلف مردم گردد .
هان مادانگ به بخش‌های مختلف همچون هوشین سول یا دفاع شخصی و کیوک پا یا شکستن اجسام سخت تقسیم میگردد که البته پومسه ابداعی و پومسه ایروبیک نیز جزء این بخش‌ها می‌باشند. دفاع شخصی کاربردی که در هان مادانگ آموزش داده میشود امنیت هر ورزشکار را تأمین میکند و این امکان را فراهم میکند تا آخرین دستاوردهای دفاع شخصی رادر قالبی ساده ارائه نمود. در کیوک پا یا شکستن اجسام سخت نیز روش‌های تسلط قدرت هر فرد بر اجسام سخت همچون چوب و سنگ آموزش داده میشود معیار کسب برتری در کیوک پا حجم شکستن اجسام است که شرکت کنندگان مسابقات در شرایط برابر به اجرای آن می‌پردازند. این بخش سایر علاقمندان را به تکواندو جذب خود میکند و از این لحاظ اهمیت فوق العاده بالایی برای اهالی این رشته دارد. در هان مادانگ پومسه به صورت استاندارد، ابداعی و ایروبیک به نمایش گذاشته میشود. در پومسه ایروبیک تکنیک‌های زیبای تکواندو همراه با موزیک و حرکات ایروبیک صحنه‌های زیبا و جذابی را خلق میکند که در همگانی و فراگیر نمودن تکواندو میتواند نقش مهم و بسزایی ایفا نماید. در هان مادانگ نیز مثل دو بخش دیگر هر سال مسابقات جهانی برگزار میشودکه در سال 2009 نوزدهمین دوره آن در کره جنوبی برگزار گردید و تیم ملی ایران پس از دو سال حضور توانست در این بخش مدال طلا را کسب کند . نفراتی که در این دوره از مسابقات از تیم ملی ایران شرکت داشتند عبارتند از: نام و نام خانوادگی محل سکونت شرکت در بخش رتبه مجتبی نظم ده کرج سر مربی - علیرضا مردانی اصفهان مربی - علیرضا شیخی مازندران موم دولیو رکوردی چهارم و پنجم دنیا عبدالصمد فتحی مازندران جوموک - مهاجر مؤجرلو مازندران سونال - بهرام عباس پور مازندران سونال - علی یوسفی مازندران سونال چهارم دنیا امین خانه زرین اصفهان موم دولیو رکوردی سوم دنیا ارسطو پاکروانان کرمان سونال سوم دنیا کمال پور حسینی سمنان سونال ششم دنیا مجید میرزایی اصفهان جوموک سوم دنیا مهدی سرخیل کرج دیت چاگی - هومن وفا ئی همدان پومسه - هادی دلشاد همدان پومسه - شایان نصیری اصفهان موم دولیو رکوردی ششم دنیا داوود رسولی زاده خوزستان پومسه - مهدی باب الحوائجی همدان نوپی آبچاگی اول دنیا امیر نقدی پور اصفهان دیت چاگی اول دنیا مهدی عزیزی اصفهان جوموک - نیما مهربانی تهران پومسه - بهمن مسعودی اصفهان موم دولیو رکوردی -
تکواندو یک هنر رزمی کره ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. این رشته دارای بیشترین تعداد ورزشکار درمیان هنرهای رزمی در سراسر دنیا ست.
فنون تکواندو از ورزشهای سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با تلاش مستمر اساتید هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده است.
اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهتهایی نیز با برخی سبک های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک های رزمی موجود متمایز می کند.
پاسخ مارتیکا هینر:
به نظر می‌رسد که میزان وزن در زمان معلق بودن خود، نسبتا پایدار است. اما از آنجا که یک جایی در مغز یا بدن مکانیسمی وجود دارد که مسئول نگهداری وزن در نقطه ای خاص میباشد (ثابت نگه داشتن وزن) ،در چرخه های علمی، Set point اصطلاح جالبی نیست. هر چند که تحقیقی یک تعداد مکانیسم را که باعث افزایش وزن مجدد می‌شوند را مشخص ساخته است، اما ناحیه ای خاص که باعث Set point بشود، مشخص نشده است. بنابراین این اصطلاح خیلی بحث برانگیز است.
وقتی که وزن بدن تراکم چربی را در هر دو جهت ثابت نگه می‌دارد، مکانیسم های قوی تری برای مقابله با افزایش وزن وجود دارند. از این رو، افزایش وزن راحت تر صورت می‌گیرد. در تئوری، توانایی بدن برای ذخیره سازی چربی چیز خوبی است، چرا که چربی منبع انرژی است. مقابله بدن با کاهش چربی یا وزن راهی برای رفع گرسنگی در زمان قحطی میباشد (با نگهداری انرژی).
.jpg)
.jpg)
