ظرفیت هوازی ، آمادگی جسمانی ، استقامت ، پایداری ، آمادگی قلبی و گردش خون اصطلاحاتی هستند که برای تشریح عوامل تشکیل دهنده آمادگی جسمانی به کار می روند.
آمادگی جسمانی برای بهبود کارایی قلب ، ششها و دستگاه گردش خون که اکسیژن موجود در هوا را به درون بدن منتقل کرده و به تمام نقاط آن می رساند،بسیار سودمند است.
اجرای درست اینگونه تمرینات شما را قادر می سازد تا روند مبارزه یا تمرین را پیش از ساخته شدن اسید لاکتیک در عضلات که در طی اجرای حرکات انفجاری ، سرعتی – قدرتی به وجود می آید و با ایجاد خستگی باعث کاهش سرعت شما می گردد ، به خوبی تا پایان ادامه دهید. وقتی در بدن حالت خستگی به وجود آید ، مهارت شما کاهش یافته و درصد آسیب دیدگی افزایش می یابد.بدین تریتیب ، اجرای درست تمرینات ایروبیکی به استفاده هر چه بهتر از قدرت و سرعت شایانی کرده و اجازه می دهد تا بر روی اجرای مهارت و تکنیک خود ، به خوبی تمرکز نمایید.
فعالیت |
زمان |
میزان امتیاز |
طناب زدن |
10 دقیقه |
3 امتیاز |
جاگینگ (دو آرام) |
10 دقیقه |
3 امتیاز |
تنیس |
30 دقیقه |
5/1 امتیاز |
شنا |
10 دقیقه |
1 امتیاز |
دوچرخهسواری |
10 دقیقه |
1 امتیاز |
هندبال |
10 دقیقه |
5/1 امتیاز |
پیادهروی |
1 ساعت |
5/1 امتیاز |
طناب زدن باعث کاهش تنش و افزایش سطح انرژی میگردد و سرعت تناسب اندام را نسبت به گذشته 30 برابر میکند. در تحقیقاتی که در مرکز تناسب اندام در دانشگاه ایلینویز صورت گرفت از شرکتکنندگان خواسته شد در طول یک هفته به مدت پنج روز و طی 60 دقیقه در پنج مرحله به هر میزان که میتوانند طناب بزنند، نتیجه این تحقیق بسیار شگفتانگیز بود و تغییرات فیزیکی ذیل حاصل گردید:
ضمناً بدن آنها بسیار چابکتر و انعطافپذیرتر شده بود، قفسه سینه آنها نیز بازتر شده و قلب آنها از قدرت بیشتری برخوردار شده بود. دکتر لی بـِرِک، از دانشگاه لوما لیندای کالیفرنیا میگوید: طناب زدن مثل استفاده از آسپرین است. به این دلیل که ورزش باعث ایجاد آرامش طبیعی در بدن انسان میشود که آن را بتااندورفین مینامند و این امر در اثر فعالیتهای سخت و توانفرسا ایجاد میگردد. این ماده باعث ترشح هورمونی از طریق مغز میشود و غدد مخاطی نیز باعث افزایش تحمل درد و احساس خوب بودن میشوند. تناسب فیزیکی باعث میشود بتااندورفین سریعتر و به مقدار بیشتر تولید گردد، در حالی که در افرادی که فاقد تناسب فیزیکی هستند اینگونه نیست.
سرانجام اینکه هر کجا میروید طناب را همراه داشته باشید. طناب زدن یک ورزش قدیمی برای مقابله با سالخوردگی است و هرگز منزل خود را بدون همراه داشتن آن ترک نکنید و هر روز آن را در برنامه زندگی خود بگنجانید.
ابتدا لازم است طناب خوبی را تهیه کنید. این طناب میتواند از جنس پلاستیک و یا دارای پوشش اسفنجی باشد. لازم است قدری سنگین باشد تا با آن احساس راحتی کنید(بهتر است مقداری وجه برای خرید طنابی که بر اساس اصول علمی و عملی طراحی شده است و در کلیه فروشگاههای ورزشی نیز موجود است، کنار بگذارید) و حتی بد نیست شخص دیگری طناب زدن شما را شمارش کند.
طناب را در وسط کف پا نگه دارید. اگر دستههای آن تا زیر بغل شما برسد از اندازه مناسبی برخوردار است.
برای طناب زدن جای مناسبی را انتخاب کنید (مثل تاتامی یا یک فرش). اگر پا برهنه هستید هرگز سطوح تخت را انتخاب نکنید. برای جلوگیری از صدمه به پا و قوزک پا از کفش ورزشی مناسب استفاده نمایید.
ابتدا به مدت پنج دقیقه برای گرم کردن بدن خود راه بروید. سپس قوزک پا، ماهیچههای ساق پا و قسمتهای بالایی پا را به آرامی کشش دهید. جدول تمرینی زیر را که برای پانزده هفته در نظر گرفته شده است، دنبال کنید. اگر تازه کار هستید از ابتدای جدول شروع نماید و اگر از قبل با اینگونه تمرینها آشنایی دارید، از قسمتهای پیشرفتهتر آن شروع کنید. در هر صورت لازم است در هر دقیقه به میزان 80 الی 100 طناب و یا 500 طناب بدون وقفه در 5 دقیقه طناب بزنید. در طول یک هفته شاهد تغییرات و پیشرفتهای خود در این برنامه خواهید بود.
هفته |
طنابزدن |
استراحت |
تکرار |
کل زمان طنابزدن |
اول |
15 ثانیه |
45 ثانیه |
8 بار |
2 دقیقه |
دوم |
15 ثانیه |
25 ثانیه |
10 بار |
5/2 دقیقه |
سوم |
15 ثانیه |
20 ثانیه |
12 بار |
3 دقیقه |
چهارم |
20 ثانیه |
15 ثانیه |
11 بار |
5/3 دقیقه |
پنجم |
30 ثانیه |
15 ثانیه |
8 بار |
4 دقیقه |
ششم |
45 ثانیه |
20 ثانیه |
8 بار |
6 دقیقه |
هفتم |
1 دقیقه |
30 ثانیه |
7 بار |
7 دقیقه |
هشتم |
5/1 دقیقه |
45 ثانیه |
6 بار |
9 دقیقه |
نهم |
2 دقیقه |
1 دقیقه |
5 بار |
10 دقیقه |
دهم |
5/2 دقیقه |
1 دقیقه |
5 بار |
5/12 دقیقه |
یازدهم |
3 دقیقه |
1 دقیقه |
5 بار |
15 دقیقه |
دوازدهم |
5/4 دقیقه |
1 دقیقه |
4 بار |
18 دقیقه |
سیزدهم |
6 دقیقه |
1 دقیقه |
3 بار |
18 دقیقه |
چهاردهم |
7 دقیقه |
2 دقیقه |
3 بار |
21 دقیقه |
پانزدهم |
8 دقیقه |
2 دقیقه |
3 بار |
24 دقیقه |
با انتخاب نوع تمرینها و میزان استراحت در طول این پانزده هفته و نیز استفاده از وزنه برای ناحیه قوزک و نیز کمر میتواند به بهبود وضعیت قلبی، عروقی و همچنین سوخت کالری خود کمک نمایید.
نتایج اعلام شده بر اساس یک رقابت آنلاین نشان داد که زنان از مردان باهوشترند.
این نتیجه گیری بعد از برگزاری 5 ماه مسابقه انلاین بین زنان و مردان در 9 زبان مختلف و بر اساس بازی محبوب trivial pursuit انجام شده است.
در حین این رقابت بیش از 15 میلیون سوال پرسیده شده است و اگرچه توازن قدرت به طور مرتب بین زنان و مردان جابه جا میشد ، اما در نهایت این زنان بودند که به پیروزی رسیدند.
در حین این رقابت زنان به 4 میلیون و 88 هزار و 139 سوال پاسخ درست داند که این تعداد اندکی بیش از 4 میلیون و 77 هزار و 596 سوالی بود که توسط مردان به درستی پاسخ داده شد.
برای آنکه یک نفر بتواند به این تعداد سوال در این بازی پاسخ دهد باید بیش از 9 سال و 215 روز و 8 ساعت و 24 دقیقه به طور مرتب و بدون هیچ وقفه ای به انجام این بازی بپردازد.
در حین این بازی سوالاتی با موضوعات مختلف پرسیده میشود و سپس بازی کنندگان باید به سوالاتی که برای آنها مطرح میشود پاسخ دهند.
محبوبترین بخشی که دنبال کنندگان این بازی تمایل به جواب دادن به سوالاتش را داشتند بخش سرگرمی بود و بعد از آن به ترتیب بخشهای علمی ، ورزشی ،تاریخ ، هنر و ادبیات ، جغرافی و در نهایت شخصیتها و مکانها قرار داشتند.
زنان در پاسخ دادن به سوالات بخش سرگرمی بسیار بهتر از مردان عمل کردند به طوری که تعداد سوالاتی که در این بخش توسط زنان به درستی پاسخ داده شد دو برابر مردان بود.
بعد از بخش سرگرمی ، علم و طبیعت پرطرفدارترین بخش در میان زنان بود و مشکلترین بخش نیز برای آنها بخش شخصیتها و مکانها بود.
این در حالی است که مردان در بخش علم و طبیعت بهترین نتیجه را به خود اختصاص دادند و بعد از آن نیز بخش سرگرمی دومین بخشی بود که مردها توانستند بیش از سایر بخشها به سوالات مطرح شده به درستی پاسخ دهند.
بخش جغرافیا به همراه شخصیتها و مکانها سختترین بخش برای مردان به حساب میآمد و آنها در این بخش ضعیفترین نتیجه را گرفتند.
این بازی از همه مردم جهان دعوت کرد تا برای معین کردن باهوشتر بودن مردان یا زنان در آن شرکت کنند.هر شخص میتوانست با پاسخ دادن به 1 یا 10 یا 100 سوال در روز به گروه خود کمک کند و امتیاز او را بالاتر ببرد.در نهایت پیروز نهایی این رقابت زنان بودند.
آرتروز و روماتیسم دو بیماری هستند که تعداد زیادی از مردم را در سنین مختلف درگیر خود میکنند، اما از آنجا که علائم و نشانههای این دو بیماری شباهت زیادی با هم دارند، اغلب بیماران در تشخیص آنها دچار اشتباه میشوند. این نوشتار به تفاوتهای این دو بیماری میپردازد.
آرتروز (استئوآرتریت): شایعترین بیماری مفصلی و مهمترین علت ناتوانی مزمن در سالمندان به شمار میرود. آرتروز مفاصل لگن در مردان و آرتروز مفاصل انگشتها و زانو در زنان شایعتر است. تفاوتهای نژادی در بروز آرتروز ثابت شده اما میزان تاثیر وراثت یا شیوه زندگی، هنوز مبهم است.
عوامل خطرزا: مهمترین عامل، افزایش سن میباشد. 2درصد زنان زیر 45 سال و 70درصد زنان بالای 65 سال دچار آرتروز هستند. عوامل ژنتیکی، ضربه و صدمه شدید و فشار دائم بر مفاصل نیز از عوامل مؤثر است. استرس، سابقه بیماری مفصلی و چاقی نیز از عوامل خطرزا برای آرتروز زانو و دست میباشند. کاهش وزن معادل 5 کیلوگرم شانس پیدایش آرتروز زانو را تا 50 درصد کاهش میدهد.
علائم: درد مفصلی اغلب به صورت درد عمقی است که با حرکت مفصل تشدید و با استراحت تسکین مییابد اما در اثر پیشرفت بیماری ممکن است به صورت دائمی درآید، درد و خشکی مفصل پس از مدتی بیحرکت ماندن بروز میکند ولی معمولا کمتر از 20 دقیقه طول میکشد. به علت عدماستفاده یا استفاده نادرست از عضلات، تغییر شکل و محدودیت حرکت مفصل ایجاد میشود. در بسیاری از بیماران، بیماری تثبیت میشود و در برخی دیگر حتی پسرفت میکند.
درمان: با هدف کاهش درد و التهاب، از روشهای حرارتی، ورزش، درمان دارویی، شستشوی تخلیهای زانو، جراحی ارتوپدی و بازسازی غضروف با استفاده از سلولهای بنیادی که در حال بررسی است استفاده میشود. استراحت دورهای مفید اما بیحرکتی کامل خطرناک است.
روماتیسم (آرتریت روماتویید): یک بیماری سیستمیک مزمن با علت ناشناخته است. وجه مشخصه آن التهاب مفاصل محیطی با توزیع متقارن است که سیر کاملا متغیر دارد. برخی بیماران ممکن است فقط دچار بیماری خفیف کوتاهمدت و آسیب جزئی در مفصل شوند. این بیماری زنان را 3 برابر مردان درگیر میکند. شروع بیماری بیشتر بین سنین 35 تا 50 سالگی است. استعداد ژنتیکی نیز موثر است، بهطوری که بروز بیماری در بستگان درجه اول افراد مبتلا 4 برابر بیشتر است.
علائم: تقریبا در دوسوم افراد، این بیماری به صورت بیسروصدا و همراه با خستگی زودرس، بیاشتهایی، ضعف عمومی، کاهش وزن و علائم مبهم عضلانی اسکلتی شروع میشود. درگیری متقارن برخی مفاصل بویژه مفاصل دست، مچ دست، زانو و پا بتدریج ظاهر میشود.
درمان: با هدف تسکین درد ، کاهش التهاب، محافظت ساختمان مفصل، حفظ عملکرد و کنترل درگیری ارگانهاست. ورزش در جهت حفظ نیروی عضله و حرکت مفصل بدون تشدید التهاب از جنبههای مهم روش درمانی است
محققان می گویند خطرپوکی استخوان ویا شکستن استخوان ها درزنانی که بعد از دوران یائسگی آلوی خشک می خورند، درمقایسه با زنان همسن خود، به طورقابل ملاحظه ای کاهش می یابد.
درتحقیقات زیادی که انجام شده است، میوه های بسیاری را که شامل انجیر، خرما، توت فرنگی و کشمش می شوند، مورد آزمایش واقع شده اند. ولی هیچکدام از آنها مثل آلوی خشک روی تراکم استخوان ها تاثیر نداشته اند. همه ی میوه ها و سبزیجات تاثیر مثبت روی سلامت انسان دارند، ولی درارتباط با سلامت استخوان ها این میوه ی خاص استثنا است.
یکی از متخصصان توصیه می کند: " منتظر نباشید که دچار شکستگی یا پوکی استخوان شوید وبعد مجبور شوید که داروهای تجویزی پزشکان را مصرف کنید. زودتر اقدامات هدفمند ومناسب انجام دهید. شما می توانید از 2 تا 3 عدد آلوی خشک در روز شروع کنید و کم کم آنرا به 6 تا 10 عدد افزایش دهید. آلو را می توان به شکل های مختلف ومتنوعی مصرف کرد.
پیادهروی یکی از بهترین ورزشها و فعالیتهای جسمی شناخته شده برای تناسب اندام و حفظ بیشتر سلامت بدن است.
این ورزش بسیار ساده و کم هزینه است اما متاسفانه دلایلی وجود دارند که باعث میشوند مردم در انجام آن تنبلی کنند. بنابراین برای اینکه پاهای خود را وادار به راه رفتن کنید باید انگیزههایی را در خود بوجود آورید.
در یک مقاله جدید به چند انگیزه کارآمد اشاره شده است که شما را راغب میسازد هر روز پیادهروی کنید چون انگیزه مهمترین عامل برای کمک به کاهش وزن است:
1- سعی کنید مسیر خود را تغییر داده و مسیر جدیدی را برای پیادهروی انتخاب کنید. گاهی اوقات خسته شدن از یک مسیر تکراری و همیشگی باعث میشود که پاهای شما برای پیاده روی تنبل شوند. در این شرایط مسیر جدیدی را انتخاب کنید تا فضا و صحنههای جدیدی را ببینید و در نتیجه جذابیت محیط اطراف، فکر شما را از سختی پیادهروی و ورزش کردن منحرف کند.
2- گامهای خود را بشمارید. شمردن گامها باعث میشود که هنگام پیادهروی حوصله شما سر نرود. اگر با شمردن مشکل دارید، میتوانید از یک وسیله برای این کار استفاده کنید.
3- از همسر یا یک دوست خود دعوت کنید که شما را در این پیادهروی همراهی کند. این کار در شما و طرف مقابل انگیزه بیشتری ایجاد میکند و به پیادهروی شما جنبه تفریحی میدهد.
4- یک کلوپ پیادهروی تشکیل دهید. اگر تعداد دوستانی که مایل هستند شما را در این کار همراهی کنند بیشتر از یک نفر است میتوانید یک کلوپ پیاده روی تشکیل دهید تا هر روز کسانی را که با شما انگیزه یکسان و مشابه دارند ملاقات کنید و بر انگیزه شما افزوده شود. پیدا کردن ارتباطات بیشتر در این زمینه بسیار سودمند است.
5- مزایای پیادهروی را همیشه برای خودتان یادآوری کنید. همواره به یاد بیاورید که این ورزش مزایای بسیاری برای شما دارد که از آن جمله کمک به کاهش وزن، پایین آوردن فشار خون، تقویت استخوانها و مفاصل، کاهش خطر بیماریهای قلبی و کاهش خطر ابتلا به دیابت است.
6- بهترین و مناسبترین زمان را برای این کار انتخاب کنید. انتخاب زمان مناسب در شما انگیزه ایجاد میکند که این کار را ادامه دهید. برخی افراد صبح را برای پیادهروی انتخاب میکنند و برخی نیز ترجیح میدهند شب یا پس از شام پیادهروی کنند تا تنشهایشان کاهش یافته و آرامش پیدا کنند.
7- آخرین و در عین حال مهمترین توصیه این است که به خودتان پاداش بدهید اگر به هدفی که در این مسیر برای خودتان قرار دادهاید دست یافتید به خودتان با یک چیز جالب پاداش بدهید مثلا کفش، لباس یا فیلمی را که دوست دارید برای خود بخرید و از این برنامه ریزی خوب لذت ببرید.
شنا کردن جریان خون را بهبود می بخشد، کشیدگی طبیعی و توان ماهیچه ها را افزایش می دهد، و استقامت عضلات را به ارمغان می آورد. اما دلیل اصلی پیشنهاد شنا به عنوان ورزش برای دوران حاملگی آن است که در حین شنا، شما که افزایش وزن دوران بارداری را تحمل می کنید در هنگام ورزش احساس بی وزنی می کنید و از طرف دیگر می توان گفت که تقریبا احتمال صدمه و جراحت در این ورزش وجود ندارد. وقتی که در حالت شناور در آب قرار دارید، احساس می کنید که هیچ اضافه وزنی ندارید. بعلاوه، شنا موجب می شد که عضلات نیز قدرت و وضعیت بهتری پیدا کنند.
قبل از شروع این ورزش، ابتدا با پزشک یا مامای خود مشورت نمایید. اگر پیش از دوران حاملگی، یک شناگر دائمی بوده اید، احتمالا مشکلی برای ادامه برنامه ورزشی خود نخواهید داشت. حتی اگر شنا برای شما ورزشی جدید است، باز هم در صورت مراقبتهای لازم می توانید به آن بپردازید.
ورزش را به آرامی آغاز کنید، گرم کردن (پیش از ورزش) و خنک کردن (بعد از آن) را فراموش نکنید، و بیش از حد به خود فشار نیاورید. فقط به یاد داشته باشید: شما تنها می خواهید سالم و سرحال بمانید، پس فعالیتهای شدید ورزشی را کنار بگذارید و چند دور شنا در طول یا عرض استخر به طور مداوم را برای بعد از زایمان بگذارید، زیرا شما را بیش از حد خسته خواهد کرد.
نوعی از شنا را انتخاب کنید که برایتان راحت تر باشد. ترکیب متناوبی از شنای پروانه با شناور شدن بر سطح آب به روی پشت در حالی که با پا ضربات آرامی به آب می زنید، می تواند یک تمرین مناسب باشد. دقت کنید که اگر در ناحیه مفصل شرمگاهی خود (در جلوی لگن) احساس درد می کنید، از شنای پروانه خودداری کنید.
سه ماهه اول: در صورتی که توان بدنی شما اجازه می دهد، به صورت یک روز در میان به مدت 20 دقیقه شنا کنید تا بهترین بهره را از این ورزش ببرید. در صورتی که شنا، اولین فعالیت صبحگاهی شما باشد، می تواند حالت تهوع صبحگاهی (ویار) را از بین ببرد و انرژی کافی برای طول روز به شما بدهد.
عوامل موثر در ایجاد آرتروز عبارتند از : سن، جنس، نژاد، محیط جغرافیایی، تراکم استخوانی ، چاقی، افزایش اوره خون، افزایش کلسترول خون، فشارخون بالا، ضربه و بیماری های زمینه ساز مثل دیابت و غیره. برای آرتروز مداوایی وجود ندارد.
هدف درمان عبارت است از : کاهش درد، حفظ قدرت تحرک و به حداقل رساندن معلولیت که شامل آموزش بیمار، کم کردن وزن، استفاده مناسب از عصا و وسایل کمکی، ورزش، داروها و در نهایت گچ گیری (برس) و یا اعمال جراحی است.عدم استفاده از مفصل آرتروزی، به دلیل درد، منجر به ضعف عضلات می شود و چون عضلات نقش عمده ای در حفاظت غضروف در مقابل استرس بر عهده دارند، تقویت ماهیچه های دور مفصلی، حائز اهمیت فراوان است.
لذا برای حفظ دامنه و حرکت و تقویت عضلات اطراف مفصل، باید ورزش هایی را طرح نمود. یکی از درمان های استاندارد آرتروزی به صورت اولیه، کاهش درد مفصلی با ورزش های تحمل وزن است که عضلات حمایت کننده را قوی می نماید. ولی متاسفانه اغلب از ترس افزایش علائم به بیماران گفته می شود که ورزش نکنند و بیشتر از داروهای رنگارنگ استفاده نمایند.دیده شده است که بیماران آرتروزی می توانند ورزش هایی با تحمل وزن، مثل پیاده روی را انجام دهند. غضروف می تواند به وسیله خودش دوباره سازی شود. از طرفی مسائلی مثل کاهش قدرت عضلانی اطراف مفصل، کاهش انعطاف پذیری ، افزایش وزن و کاهش ظرفیت هوازی، می توانند در هر رژیم درمانی، ایجاد اختلال نمایند.
عللی که باعث می شود ورزش در کاهش علائم و نشانه های آرتروزی موثر باشد عبارتند از:
1- تصحیح ضعف عضلات ناشی از عدم استفاده آنها و نگهداری آمادگی عضلات اسکلتی
2- افزایش قدرت عضلات اطراف مفصل که باعث حمایت مفصل از آسیب می شود.
3- بهبود تغذیه با افزایش انتقال مواد به داخل مفصل، به وسیله بهبود فعالیت پمپی، در اثر انجام ورزش های با تحمل وزن.
4- تحرک موثر غضروف مفصلی به وسیله ایجاد فشار تولید شده ناشی از ورزش های با تحمل وزن
مقدمه: وقتی همکاران با هم گپ می زنند و یا اینکه یکی از همکاران مرخصی استعلاجی می گیرد و یا غیبت کند و یا زمانی که چند خانم که مرز سی سال پشت سر گذاشته اند، دور هم جمع میشوند، معمولاً بیشتر مواقع موضوع به آرتروز ختم می شود. در این گفتگوها و مرخصیها یکی از درد گردن شکوه می کند و آن یکی از مشکل ستون مهره ها و دیگری از زانو و ... می نالد.
قابل ذکر است که آرتروز افراد را در تمام سنین مبتلا می کند و این بیماری هم در مردان و هم در زنان دیده می شود، اما متأسفانه بعضی از انواع آن در زنان بیشتر است. تلاش ما در این شماره این است که آرتروز را به صورت خلاصه به شما معرفی کنیم و در حد توان با ورزش و توصیه های حرکتی و بهداشتی از دردهای حاصل از این بیماری جلوگیری کنیم.
به هم پیوستن دو یا چند استخوان را مفصل می نامند. مانند: مفصل زانون، شانه، مچ و ... کلیه مفاصل بدن ممکن است درگیر انواع ویژه آرتروز شوند. بعضی از انواع آرتروز ممکن است دستها و پاها را مبتلا نماید و بعضی دیگر مفاصل نگهدارنده وزن بدن رادرگیر می کند. آرتروز عمومی ستون فقرات یا مفاصل دستها و پاها از انواع شایع است.
غالباً مبتلایان به عارضه آرتروز یا ورم مفاصل از خود می پرسند که آیا درد و ناراحتی ناشی از این عارضه را می توان با حرکت درمانی و ورزش کاهش داد یا خیر؟
قبل از جواب بهتر است بررسی کنیم که: عموماً چه کسانی بیشتر به آرتروز مبتلا می شوند؟
آرتروز مردم را در تمام سنین مبتلا می کند. عموماً در تمام نژادها و در هر دو جنس مرد و زن دیده می شود. بعضی از انواع آرتروز در زنان بیشتر از مردان دیده می شود. دردها و التهابات مفصلی را به هیچ وجه نباید نادیده گرفت و بی تفاوت بود. حمل اشیاء سنگین و فعالیتهای شدید در جوانی از جمله عواملی هستند که مفاصل را در پیری و کهولت به آرتروز مستعد می کنند.
آرتروز عبارت است از ایجاد تغییراتی که در مدت زمان طولانی و به صورت فرسایشی و تخریبی در غضروف مفاصل ایجاد می شود و بیشتر اوقات با درد، تورم، بزرگ شدن مفصل، وجود حساسیت در موضع و اختلال در حرکت مفاصل، خود را بروز می دهد. آرتروز می تواند بر مفاصلی مانند مهره های گردنی، مفاصل دست، زانوها، مچ دست و پا و انگشتان دست و پا اثر بگذارد.